Rozdział 1

Kolejny dzień szkoły po weekendzie. Muszę tam wrócić. Do miejsca, którego tak szczerze nienawidzę, miejsca, gdzie nie mam nikogo bliskiego. Zawsze byłam skryta i nieśmiała, dlatego ludzie mają mnie za dziwaka. Jedyną osobą w mojej klasie, z którą rozmawiam to Kate, ale przyjaciółką jej nazwać nie mogę.

                Poranek był ciężki, nigdy nie lubiłam wcześnie wstawać. Muszę się przyznać, że jestem wielkim śpiochem. Podniosłam się leniwie z łóżka i wzięłam zimny prysznic na pobudzenie. Nałożyłam na siebie czarne rurki i biały T-shirt. Zbiegłam na dół do kuchni, w domu już nikogo nie było, nie zdziwiło mnie to, rodzice pracują od rana do wieczora, często się mijamy. Zjadłam szybkie śniadanie i wyszłam na autobus. Po 20 minutach znalazłam się pod szkołą. No i się zaczęło-pomyślałam. Niepewnie weszłam do środka i skierowałam się pod salę, w której miałam pierwszą lekcję.

-Sarah! –usłyszałam wołanie-Cześć! Miło Cię widzieć! Co słychać?

-Cześć Kate- przywitałam się- W porządku- ucięłam krótko. Nie miałam ochoty opowiadać jak to mi minął weekend.

-U mnie tyle się działo! Musze Ci wszystko opowiedzieć! Nie uwierzysz, co się stało…- zaczęła swoje opowieści Kate, kiedy już weszłyśmy do klasy, ale ja niespecjalnie jej słuchałam. W sali pojawiła się nauczycielka, więc dziewczyna umilkła.

-Dzień dobry kochani! Jak już pewnie słyszeliście odchodzę na urlop macierzyński, dlatego od jutra lekcje języka angielskiego poprowadzi nowy nauczyciel – powiedziała Pani Marks.  Szczerze mówiąc, w przeciwieństwie do innych, nie specjalnie podobała mi się ta wiadomość. Jest to jedna z moich ulubionych nauczycielek, choć wielu uważa ją za wredną i wymagającą. Do końca dnia byłam nieobecna myślami, wyczekiwałam tylko ostatniego dzwonka, który oznaczał, że mogę wrócić do domu i zaszyć się w moim pokoju. Rzuciłam się na łóżko, włączyłam telewizor i … zasnęłam.

Obudziłam się zdezorientowana. W pokoju było dosyć jasno. Zaraz, zaraz… która to godzina- pomyślałam. Zerknęłam na zegarek, który wskazywał 7:30. –Cholera jasna, zaspałam! – krzyknęłam i wyskoczyłam jak poparzona z łóżka. Pobiegłam do łazienki, wzięłam szybki prysznic, ubrałam się w przypadkowo wyjęte z szafy ciuchy, zrobiłam delikatny makijaż i wyszłam z domu. - 8.25 kurwa późno- mówiłam do siebie w myślach, kiedy naciskałam klamkę od klasy. Na środku stał jakiś obcy mężczyzna. No tak nowy nauczyciel, całkowicie zapomniałam. To zrobiłam dobre pierwsze wrażenie, nie ma co –myślałam sobie.

-Dzień dobry! Bardzo przepraszam za spóźnienie- powiedziałam zawstydzona. W tym momencie nauczyciel odwrócił się w moją stroną. Wyglądał na niewiele starszego od nas. Był ubrany w dżinsy i czarny T-shirt, na nogach miał białe conversy. Prezentował się całkiem nieźle.

-Dzień dobry. Nic się nie stało, zdarza się najlepszym. – powiedział niskim głosem nauczyciel-Proszę, przedstaw się.

-Sarah Smith- odpowiedziałam.

-Zapraszam Sarah, usiądź na swoim miejscu. Posłuchałam nauczyciela i powędrowałam do ostatniej ławki pod oknem. – Mówiłem już do klasy, ale powtórzę jeszcze raz – zaczął nauczyciel- Nazywam się Liam Payne i od dzisiaj będę uczył was języka angielskiego. Mam nadzieję, że będzie nam się dobrze współpracowało- dokończył i uśmiechnął się miło w moją stronę. Speszona spuściłam wzrok i zaczęłam udawać, że szukam czegoś w torbie. Zauważyłam, że cała żeńska część klasy wpatruje się z zachwytem w pana Payna, łącznie z Kate. Napawając się jego urodą. Nim się obejrzałam zadzwonił dzwonek, podniosłam się z krzesła i już zmierzałam w kierunku wyjścia, kiedy usłyszałam:

-Sarah mogę Cię prosić na chwilę –  czego może ode mnie chcieć pomyślałam.

-Oczywiście, o co chodzi? – zapytałam nieśmiało. Nauczyciel podał mi jakąś kartkę, a ja spojrzałam na niego pytająco

-To moje kryteria oceniania, podawałem je klasie na początku lekcji- wytłumaczył mężczyzna- proszę, żebyś się z nimi szybko zapoznała i podpisała na odwrocie- uśmiechnął się.

-Jasne, już czytam. – odpowiedziałam i prześledziłam szybko wzrokiem kartkę. Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który bla bla bla zawsze to samo. Podpisałam kartkę, po czym oddałam nauczycielowi.

-Dziękuję, to wszystko, możesz iść.  I następnym razem liczę na punktualność – powiedział a mnie się zrobiło głupio.

-Dzisiejsze spóźnienie było jednorazowe – broniłam się, chociaż prawda była taka, że spóźnienia zdarzają mi się często, zdecydowanie za często. – Do widzenia Panie Payne- powiedziałam i zobaczyłam jak na moje słowa nauczyciel uśmiecha się pod nosem

- Do widzenia, Sarah.

*****

I o to pierwszy rozdział! Postanowiłam dodać od razu, nie mogłam się powstrzymać ;) 

Mam nadzieję, że kogoś to zachęci do czytania i poznania tej historii!! 

Do następnego.xx